Arne Deschuytter leest

Na het lezen van De Ark heb ik al kunnen constateren dat het boek jou toelaat om vlot te kunnen lezen, tevens zijn de personages heel goed beschreven. Het boek boeide me van de eerste tot de laatste pagina.  Vanaf het begin bevatte het boek genoeg actie. Neergestort vliegtuig, moord, verscheidene vechtscènes, achtervolgingen met grote voertuigen, enz,... Maar wat soms knelde was dat er in sommige situaties bepaalde "dingetjes" iets te soepel verliepen voor de protagonisten, waarvan je verwachtte dat het moeizaam zou verlopen. Kortom het boek verveelde echter niet. Het was een boeiend, spannend en een zeer leerrijk verhaal. Ik vond het wel grappig dat de auteur ingenieur is en het hoofdpersonage zelf ook ingenieur is. Zo kon de auteur zich ook inleven in het personage zelf, wat ik vrij creatief vind van Boyd. In verhouding tot de andere boeken die ik las, waren het boek en het genre totaal nieuw voor mij. Dus dat was even aftasten hoe het lezen ging verlopen. Het leek me ook w...

Ooit zal ik mij bevinden in het midden van het boek, wat nu wel het geval is. Ik ben namelijk gestrand op de 218e pagina in het 33ste hoofdstuk, op het einde van Coleman (deel 2) en op prille begin van Genesis Dawn (deel 3). Het eerste wat ik van het verhaal las, was de proloog. De proloog begon al met een terugverwijzing van drie jaar voor het verhaal zelf begon. De proloog begon over een archeoloog, Hasad Arvadi genaamd, van Turkse afkomst met vermoedelijk een Amerikaanse nationaliteit die met haast en spoed in de bergen van Ararat te Turkije de verloren Ark van Noach tracht te vinden. Hij was zo dichtbij bij het vinden van de Ark, maar tevergeefs werd hij heel zwaar verwond dat het zijn graf zou worden. Het was zijn levensdoel om de Ark te vinden, maar tot groot verdriet en frustratie kon hij hem niet met zijn eigen ogen zien. Hij had de grote kwelling met het besef dat de Ark zo dichtbij, maar tegelijk zo onbereikbaar was... Het boek begon dus voor mij al spannend, maar ook heel ...