Literatuuropdracht 3 ~ Het Fictief Interview
Beste Lezer,
Vandaag - ookwel de dag van de 50 dagen - heb ik het boek 1793 tijdens de busrit huiswaarts kunnen uitlezen op het nagenieten van deze prachtige en geslaagde dag!
1793 gaat over het hoofdpersonage een dertiger, Zweedse detective Cécil Winge die samen met zijn metgezel en voormalig tuchtwacht Jean M. Cardell een mysterieuze, brutale moord zelfs, moeten ontrafelen nadat een onidentificeerbaar lijk wordt opgevist waarvan deze zijn armen, benen, ogen en een tong mist.
Het boek wordt opgedeeld in 4 grote delen, elk deel heeft een filosofisch gedicht.
In het begin wordt hun oorsprong geschetst, maar naarmate het boek vordert begin je de linken vast te leggen tussen de personages zelf en uiteindelijk achterhaal je het hoe en waarom van deze moord, dat een grote betekenis zou kunnen hebben voor de mens zoals u en ik.
Om de waarheid te kunnen begijpen moet het verstand misschien eens plaats maken voor het (buik)gevoel. Door beide toe te laten kom je mogelijks tot nieuwe inzichten.;)
Bij deze leg ik een interview af met het nevenpersonage Johan Kristofer Blix.
Johan Kristofer Blix is een blonde,
17-jarige Zweed. Sinds zijn zus overleden is, schrijft Blix meerdere brieven
over zijn leven naar haar. Na de rouwperiode zit de jongeman vol levenslust
wanneer hij samen met zijn kameraad Rickard Sylvan – die het stadsleven kent - de
boerenbuiten verruilt voor het stadsgevoel van Stockholm met als doel rijkdom
te vergaren. Al snel loopt het verzamelen van rijkdom na een paar dagen en
nachten in Stockholm fout. Op een zekere avond waren Blix en Sylvan de meest
gezochte mannen van de Zweedse hoofdstad, waarop ze samen beslisten om op te
splitsen naar de vrijheid. Onderweg naar Karlskrona – zijn thuisdorp - wordt Blix
toch gevangengenomen wetende dat zijn leven in de handen ligt van de
schuldeisers. Uiteindelijk wordt Blix met lichaam en ziel verkocht aan een heer
die zijn leven drastisch zou veranderen.
Blix is één van de personages die een
cruciale rol speelt. Vanuit zijn perspectief wordt zijn levensverhaal verteld
in vooral het tweede deel van 1793 van auteur Niklas Natt Och Dag.
Interview ~ Een terugkijk op een kort leven waarin zoveel is gebeurd
“Mijn zus was alles
voor mij want zij was de enige familie die ik nog had na de dood van onze
ouders. In mijn kinderjaren speelden we overal in het thuisdorp Karlskrona en
in de omringende velden. Wanneer ik me bezeerde, verzorgde ze en troostte ze
mij tot ik me beter voelde. We zeiden alles tegen elkaar. Er was dan ook een
zeer hechte, familiale band. Toen ze haar laatste adem uitblies, voelde ik een
leegte vanbinnen. Ik was vanbinnen kapot in diepe rouw. Ze zal altijd in mijn
hart blijven.”
- Ø Hoe heeft u
uw kameraad Rickard Sylvan ontmoet? Wat stimuleerde u om mee te reizen naar
Stockholm?
“Sylvan is één van
mijn weinige vrienden. We kwamen elkaar tegen op een schooldag, waarop we dagen
aan een stuk met elkaar druk discussieerden met volle passie over van alles en
nog wat. Toen ik in Karlskrona terugkeerde was er nog veel contact tussen ons
via brieven. Hij heeft mij door dik en dun geholpen tijdens de rouwperiode van
mijn overleden zus, wat nog maar bewijst dat onze vriendschap zeer krachtig
was. Ik ben hem daar heel dankbaar voor! Ook bood hij mij een nieuw doel in het
leven met name een eigen financiële toekomst te verzekeren. Dus trokken wij
erop uit naar Stockholm met volle vertrouwen in onszelf en in elkaar.”
- Ø Op welke
manier verzamelden u en Sylvan rijksdaalders (geld) ?
“Om er financieel goed voor te staan, waren er veel rijksdaalders nodig. De gemakkelijkste manier was het vastleggen van leningen met grote bedragen via overtuigingskracht en drogredenen met de bedoeling om de schuldeiser (veel) later terug te betalen. Zo ontstond er een netwerk van mensen met een aanzienlijke rijkdom die binnen ons vizier vielen en dus ook in onze portemonnee.”
- Ø Waarom heeft
u besloten om te vluchten naar uw thuisdorp Karlskrona?
“Toen ik en Sylvan
beseften dat we gevaar liepen zagen we ons verplicht om elk apart een eigen pad
te kiezen. Dit was de laatste keer dat we elkaar zagen. Het voelde alsof er een
deel van mijn ziel is afgestorven. Aangezien Sylvan vooral de kracht van
overtuiging had bij de schuldeisers, werd vooral hij gezocht. Maar ze wisten
wel dat Sylvan was vergezeld met een kameraad van hem. Aangezien ze mijn
identiteit niet kennen en dus niet weten waar ik zou wonen, zag ik mezelf
verplicht om te gaan onderduiken in Karlskrona. Niemand zou weten waar ik me
zou bevinden, tenzij ik onderweg gepakt word.”
- Ø Waaraan dacht
u toen u gevangen werd door de schuldeisers?
“In eerste instantie dacht ik aan ontsnappen, maar dat
bleek geen optie meer. Ik was zeer angstig voor mijn leven en tegelijk vredevol
met de gedachte dat ik dood zou gaan en mijn liefdevolle zus zou terugzien in
de hemel. Ook vroeg ik me af of Sylvan nog leefde. Waar hij was. Wat hij zou
doen. Ik nam vervolgens het besluit om koste wat kost in leven te blijven door
mijn schuldeisers tevreden te stellen.”
- Ø Wat zette u aan om
chirurgie te (be)studeren?
“Van kinds af aan vind ik het belangrijk om je naaste
lief te hebben en te helpen waar nodig zonder twijfel. In de Russisch-Zweedse
oorlog (1788 – 1790) waren er onnodig veel Zweedse slachtoffers gevallen vanwege
slechte hospitalisatie. Duizenden konden gered worden. Ook was de zorg op het
Zweedse vasteland evenveel minder. Dus besloot ik om chirurgie te studeren met als
doel niet alleen mezelf maar ook zoveel mogelijk mensen helpen zolang het nog kan!
Persoonlijk heb ik met volle interesse veel opgestoken van de (praktijk)lessen dankzij
professor Hagstrom. Kennis is alles.”
- Ø U heeft al duidelijk heel wat
meegemaakt. Hoe kijkt u terug op uw bestaan?
“Ik heb inderdaad veel meegemaakt. Ik ben naar
verschillende plaatsen geweest en vele personen ontmoet waarvan een prachtige
vrouw Anna Stina Knapp – ook iemand die veel gezien en geleden heeft – mijn echtgenote
zou worden met een kind die mijn naam draagt. Anderzijds heb ik gruwelijke
dingen gedaan om in leven te blijven. Het staat in mijn geheugen gegrift. Ik kan
hiervoor niet om vergiffenis vragen, wel om een gunst aan de Heer. Ik ben
dankbaar voor alles wat God mij heeft gegeven in deze wereld, maar ik zou Hem
willen vragen om goed te zorgen voor Anna en het kind. Als de Hemel en Hel
beslissen zodanig dat zij tevreden zijn maakt het voor mij niet uit waar ik
terechtkom. Het is tijd om over water te lopen en het ijs te breken.”
Reacties
Een reactie posten