Literatuuropdracht 3 ~ Het Fictief Interview

 Beste Lezer,

Vandaag - ookwel de dag van de 50 dagen - heb ik het boek 1793 tijdens de busrit huiswaarts kunnen uitlezen op het nagenieten van deze prachtige en geslaagde dag! 

1793 gaat over het hoofdpersonage een dertiger, Zweedse detective Cécil Winge die samen met zijn metgezel en voormalig tuchtwacht Jean M. Cardell een mysterieuze, brutale moord zelfs, moeten ontrafelen nadat een onidentificeerbaar lijk wordt opgevist waarvan deze zijn armen, benen, ogen en een tong mist.

Het boek wordt opgedeeld in 4 grote delen, elk deel heeft een filosofisch gedicht. 

In het begin wordt hun oorsprong geschetst, maar naarmate het boek vordert begin je de linken vast te leggen tussen de personages zelf en uiteindelijk achterhaal je het hoe en waarom van deze moord, dat een grote betekenis zou kunnen hebben voor de mens zoals u en ik. 

Om de waarheid te kunnen begijpen moet het verstand misschien eens plaats maken voor het (buik)gevoel. Door beide toe te laten kom je mogelijks tot nieuwe inzichten.;)

Bij deze leg ik een interview af met het nevenpersonage Johan Kristofer Blix.


Stockholm in 1793

Een inleiding

Johan Kristofer Blix is een blonde, 17-jarige Zweed. Sinds zijn zus overleden is, schrijft Blix meerdere brieven over zijn leven naar haar. Na de rouwperiode zit de jongeman vol levenslust wanneer hij samen met zijn kameraad Rickard Sylvan – die het stadsleven kent - de boerenbuiten verruilt voor het stadsgevoel van Stockholm met als doel rijkdom te vergaren. Al snel loopt het verzamelen van rijkdom na een paar dagen en nachten in Stockholm fout. Op een zekere avond waren Blix en Sylvan de meest gezochte mannen van de Zweedse hoofdstad, waarop ze samen beslisten om op te splitsen naar de vrijheid. Onderweg naar Karlskrona – zijn thuisdorp - wordt Blix toch gevangengenomen wetende dat zijn leven in de handen ligt van de schuldeisers. Uiteindelijk wordt Blix met lichaam en ziel verkocht aan een heer die zijn leven drastisch zou veranderen.

Blix is één van de personages die een cruciale rol speelt. Vanuit zijn perspectief wordt zijn levensverhaal verteld in vooral het tweede deel van 1793 van auteur Niklas Natt Och Dag.

Interview ~ Een terugkijk op een kort leven waarin zoveel is gebeurd 

“Mijn zus was alles voor mij want zij was de enige familie die ik nog had na de dood van onze ouders. In mijn kinderjaren speelden we overal in het thuisdorp Karlskrona en in de omringende velden. Wanneer ik me bezeerde, verzorgde ze en troostte ze mij tot ik me beter voelde. We zeiden alles tegen elkaar. Er was dan ook een zeer hechte, familiale band. Toen ze haar laatste adem uitblies, voelde ik een leegte vanbinnen. Ik was vanbinnen kapot in diepe rouw. Ze zal altijd in mijn hart blijven.”

  • Ø  Hoe heeft u uw kameraad Rickard Sylvan ontmoet? Wat stimuleerde u om mee te reizen naar Stockholm?

“Sylvan is één van mijn weinige vrienden. We kwamen elkaar tegen op een schooldag, waarop we dagen aan een stuk met elkaar druk discussieerden met volle passie over van alles en nog wat. Toen ik in Karlskrona terugkeerde was er nog veel contact tussen ons via brieven. Hij heeft mij door dik en dun geholpen tijdens de rouwperiode van mijn overleden zus, wat nog maar bewijst dat onze vriendschap zeer krachtig was. Ik ben hem daar heel dankbaar voor! Ook bood hij mij een nieuw doel in het leven met name een eigen financiële toekomst te verzekeren. Dus trokken wij erop uit naar Stockholm met volle vertrouwen in onszelf en in elkaar.”

  • Ø  Op welke manier verzamelden u en Sylvan rijksdaalders (geld) ?

“Om er financieel goed voor te staan, waren er veel rijksdaalders nodig. De gemakkelijkste manier was het vastleggen van leningen met grote bedragen via overtuigingskracht en drogredenen met de bedoeling om de schuldeiser (veel) later terug te betalen. Zo ontstond er een netwerk van mensen met een aanzienlijke rijkdom die binnen ons vizier vielen en dus ook in onze portemonnee.”

  • Ø  Waarom heeft u besloten om te vluchten naar uw thuisdorp Karlskrona?

“Toen ik en Sylvan beseften dat we gevaar liepen zagen we ons verplicht om elk apart een eigen pad te kiezen. Dit was de laatste keer dat we elkaar zagen. Het voelde alsof er een deel van mijn ziel is afgestorven. Aangezien Sylvan vooral de kracht van overtuiging had bij de schuldeisers, werd vooral hij gezocht. Maar ze wisten wel dat Sylvan was vergezeld met een kameraad van hem. Aangezien ze mijn identiteit niet kennen en dus niet weten waar ik zou wonen, zag ik mezelf verplicht om te gaan onderduiken in Karlskrona. Niemand zou weten waar ik me zou bevinden, tenzij ik onderweg gepakt word.”

  • Ø  Waaraan dacht u toen u gevangen werd door de schuldeisers?

“In eerste instantie dacht ik aan ontsnappen, maar dat bleek geen optie meer. Ik was zeer angstig voor mijn leven en tegelijk vredevol met de gedachte dat ik dood zou gaan en mijn liefdevolle zus zou terugzien in de hemel. Ook vroeg ik me af of Sylvan nog leefde. Waar hij was. Wat hij zou doen. Ik nam vervolgens het besluit om koste wat kost in leven te blijven door mijn schuldeisers tevreden te stellen.”

  • Ø  Wat zette u aan om chirurgie te (be)studeren?

“Van kinds af aan vind ik het belangrijk om je naaste lief te hebben en te helpen waar nodig zonder twijfel. In de Russisch-Zweedse oorlog (1788 – 1790) waren er onnodig veel Zweedse slachtoffers gevallen vanwege slechte hospitalisatie. Duizenden konden gered worden. Ook was de zorg op het Zweedse vasteland evenveel minder. Dus besloot ik om chirurgie te studeren met als doel niet alleen mezelf maar ook zoveel mogelijk mensen helpen zolang het nog kan! Persoonlijk heb ik met volle interesse veel opgestoken van de (praktijk)lessen dankzij professor Hagstrom. Kennis is alles.”

  • Ø  U heeft al duidelijk heel wat meegemaakt. Hoe kijkt u terug op uw bestaan?

“Ik heb inderdaad veel meegemaakt. Ik ben naar verschillende plaatsen geweest en vele personen ontmoet waarvan een prachtige vrouw Anna Stina Knapp – ook iemand die veel gezien en geleden heeft – mijn echtgenote zou worden met een kind die mijn naam draagt. Anderzijds heb ik gruwelijke dingen gedaan om in leven te blijven. Het staat in mijn geheugen gegrift. Ik kan hiervoor niet om vergiffenis vragen, wel om een gunst aan de Heer. Ik ben dankbaar voor alles wat God mij heeft gegeven in deze wereld, maar ik zou Hem willen vragen om goed te zorgen voor Anna en het kind. Als de Hemel en Hel beslissen zodanig dat zij tevreden zijn maakt het voor mij niet uit waar ik terechtkom. Het is tijd om over water te lopen en het ijs te breken.






Reacties

Populaire posts van deze blog

De Ottomanen: Khans, keizers en kaliefen

Stormruiters

SPQR: Een geschiedenis van het Romeinse Rijk